Verbum

ад’ектыва́цыя

(ад лац. adiectivum = прыметнік)

лінгв. пераход іншых часцін мовы (пераважна дзеепрыметнікаў) у прыметнікі (напр. калючыя ружы).

ад’екты́ўны

(лац. adiectivum)

лінгв. прыметнікавы.

ад’ю́нкт

(лац. adiunctus = далучаны)

1) асоба, якая праходзіць навуковую стажыроўку; памочнік кіраўніка кафедры, прафесара, акадэміка ў некаторых краінах Зах. Еўропы і ў Расіі;

2) афіцэр, які займаецца ў ад’юнктуры.

ад’юнкту́ра

(ад ад’юнкт)

адна з асноўных формаў падрыхтоўкі навуковых і навукова-педагагічных кадраў у ВНУ і навукова-даследчых установах узброеных сіл некаторых краін СНД.

ад’юста́ж

(ням. Adjustage, ад фр. ajustage)

участак пракатнага цэха з машынамі і механізмамі, пры дапамозе якіх апрацоўваюць і рыхтуюць да плаўкі пракатны метал.

ад’юта́нт

(ням. Adjutant, ад лац. adiutans, -ntis = памочнік)

1) ваеннаслужачы пры камандзіры для выканання службовых даручэнняў;

2) афіцэр, адказны за справаводства ў штабах дарэвалюцыйнай рускай арміі;

3) прыдворны ваенны чын у свіце манарха (генерал-а., флігель-а.).