Verbum

ада́жыо

(іт. adagio = павольна)

1) муз. павольны тэмп, больш хуткі, чым ларга, але павольнейшы за андантэ;

2) музычны твор або яго частка ў такім тэмпе;

3) павольная частка сольнага або дуэтнага балетнага танца.

адалі́н

[ад лац. ad = пры + ал(ей)]

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца як заспакойвальны і снатворны сродак.

адалі́ска

(фр. odalisque, ад тур. odalyk = наложніца)

1) рабыня або прыслужніца ў гарэме;

2) палюбоўніца, каханка.

адама́нт

(гр. adamas, -antos)

тое, што і алмаз 1.

адамантабла́сты

(ад адамант + -бласты)

клеткі эпітэлію, якія выпрацоўваюць эмаль у каронцы зуба.

адаманта́н

(ад адамант)

хімічнае злучэнне, насычаны цыклічны вуглевадарод.

адаманці́н

(лац. adamantinus, ад гр. adamantinos)

мінерал, разнавіднасць карунду, які лёгка расшчапляецца на тонкія пласцінкі з алмазным бляскам.

адама́шка

(польск. adamaszek, ад с.-лац. adamascus)

шаўковая ўзорыстая тканіна, матавая з аднаго боку, а з другога бліскучая.

адамі́ты

(ад ст.-яўр. Adam = імя біблейскага персанажа)

члены хрысціянскай секты гностыкаў, заснаванай у 3 ст., якія адмаўлялі ўсякую царкоўную арганізацыю і абраднасць.

адамсі́т

[ад англ. R. Adams = прозвішча амер. хіміка (1889—1966)]

атрутнае рэчыва, якое раздражняльна дзейнічае на верхнія дыхальныя шляхі, выклікае рвоту і галаўныя болі.