Verbum

галце́ль

(ням. Hohlkehle = выемка)

1) акругленне знешніх і ўнутраных вуглоў у вырабах;

2) вузкая планка, якая прыкрывае шчыліны ў стыках злучэнняў, напр. дэталяў мэблі;

3) сталярны інструмент для выстругвання на брусках жалабоў, валікаў.

га́лы

(лац. galla = чарнільны арэшак)

паталагічныя новаўтварэнні на органах раслін, якія ўзнікаюць у выніку пашкоджання расліны бактэрыямі, грыбамі, насякомымі, кляшчамі, чарвякамі.

галы́н

гл. галун​².

гальва́на

[ад іт. L. Galvani = прозвішча іт. фізіка (1737—1798)]

меднае друкарскае клішэ, выкананае гальванічным спосабам.

гальвана-

[ад іт. L. Galvani = прозвішча іт. фізіка (1737—1798)]

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «гальванічны».

гальванаглі́фія

(ад гальвана- + гр. glyphe = разьбярства)

спосаб атрымання рэльефных адлюстраванняў пры дапамозе гальванапластыкі.

гальванадыятэрмі́я

(ад гальвана- + дыятэрмія)

адначасовае прымяненне з лячэбнай мэтай гальванізацыі і дыятэрміі.

гальванаіонатэрапі́я

(ад гальвана- + іонатэрапія)

тое, што і іонтафарэз.

гальванака́ўстыка

(ад гальвана- + каўстыка)

1) прыпяканне тканак цела металічнымі наканечнікамі, разагрэтымі электрычным токам, напр. пры выдаленні паліпаў;

2) траўленне малюнка на метале электрычным токам.

гальванака́ўтэр

(ад гальвана- + каўтэр)

металічны наканечнік для прыпякання тканак арганізма электрычным токам, які выкарыстоўваецца ў медыцынскай практыцы.