Verbum

гаскана́да

(фр. gasconnade, ад Gascogne = назва фр. правінцыі)

абазначэнне выхваляння, пахвальбы ў французскай літаратуры.

гаспиталі́зм

(ад лац. hospitalis = гасцінны)

сіндром паталогіі дзіцячага псіхічнага і асобаснага развіцця як вынік аддзялення дзіцяці ад маці і яго ранняй інстытуалізацыі.

гастарба́йтар

(ням. Gastarbeiter = рабочы-эмігрант)

замежны рабочы, які прыцягваецца на працу прамыслова развітымі краінамі, пераважна са слабаразвітых краін.

гастра-

(гр. gaster, -tros = страўнік)

першая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на адносіны да страўніка.

гастраваскуля́рны

(ад гастра- + лац. vasculum = сасуд)

які адносіцца да стрававальнай сістэмы ў медуз і грэбнявікоў.

гастразо́іды

(ад гастра- + гр. zoon = жывёліна + -оід)

асобіны ў калоніях кішачнаполасцевых жывёл падкласа сіфанафораў, якія выконваюць функцыю стрававання.

гастраінтэстына́льны

(ад гастра- + лац. intestinum = кіпіка);

г-ыя гармоны — група біялагічна актыўных рэчываў пептыднай (гл. пептыды) прыроды, якія выпрацоўваюцца ў слізістай абалонцы страўнікава-кішачнага тракта пазваночных і ўдзельнічаюць у рэгуляванні дзейнасці стрававальнай сістэмы.

гастралгі́я

(ад гастра- + гр. algos = боль)

схваткападобныя болі ў вобласці страўніка галоўным чынам пры яго захворваннях, неўрозах.

гастралёр

(ад гастролі)

1) артыст, які прыехаў на гастролі;

2) перан. чалавек, які часта мяняе месца работы.

гастрано́м

(фр. gastronome, ад гр. gaster, -tros = страўнік + nomos = закон)

1) прадуктовы магазін;

2) тое, што і гурман.