Verbum

аўтаматы́зм

(гр. automatismos = самачынны)

1) псіх. дзеянні, якія выпрацоўваюцца ў выніку трэніроўкі і ажыццяўляюцца амаль без кантролю свядомасці (навыкі, звычкі);

2) фізіял. здольнасць некаторых органаў жывёл (напр. сэрца) выяўляць актыўнасць пад уплывам стымулаў, якія ўзнікаюць у іх саміх.

аўтама́тыка

(ад гр. automatos = самарухомы)

1) сукупнасць механізмаў і прыстасаванняў, якія дзейнічаюць без непасрэднага ўдзелу чалавека;

2) галіна навукі і тэхнікі, якая распрацоўвае метады і сродкі аўтаматызацыі вытворчых працэсаў.

аўтаматы́чны

(ад гр. automatos = самарухомы)

1) які дзейнічае з дапамогай аўтамата, 2) перан. міжвольны, машынальны.

аўтамашы́на

(ад аўта- + машына)

тое, што і аўтамабіль.

аўтамашыні́ст

(ад аўта- + машыніст)

аўтаматычнае прыстасаванне, якое выконвае функцыі машыніста поезда.

аўтаметамарфі́зм

(ад аўта- + метамарфізм)

змена магматычнай горнай пароды пад уплывам рэчываў, якія выдзяляюцца ў час яе ахаладжэння.

аўтаме́трыя аўтаметры́я

(ад аўта- + метрыя)

раздзел метралогіі, які вывучае тэарэтычныя асновы праектавання аўтаматычных вымяральных і кантрольных прыбораў і вымяральных інфармацыйных сістэм.

аўтамеханахо́рыя

(ад аўта- + механахорыя)

спосаб распаўсюджання насення самой раслінай.

аўтамі́ксіс

(ад аўта- + -міксіс)

зліццё палавых клетак, якія належаць адной і той жа асобіне (пашырана сярод прасцейшых, грыбоў, водарасцей).

аўтамо́рфны

(ад аўта- + -морфны);

а-ыя глебы — глебы, якія фарміруюцца ва ўмовах атмасфернага ўвільгатнення і на працягу вегетатыўнага перыяду не бываюць пераўвільготненымі.