Verbum

аске́р

(тур. asker, ад ар. askar = салдат)

турэцкі салдат.

аске́т

(гр. asketes)

1) рэлігійны падзвіжнік, які знясільвае сябе постам і доўгай малітвай;

2) перан. чалавек, які адмаўляецца ад жыццёвых задавальненняў, абмяжоўваецца самым неабходным і вядзе строгі спосаб жыцця.

аскеты́зм

(ад аскет)

1) рэлігійна-этычнае вучэнне, якое прапаведуе падаўленне патрэб чалавека і «ўсмерчванне плоці» для дасягнення маральнай дасканаласці;

2) перан. крайняе ўстрыманне, адказ ад жыццёвых даброт.

асмані́зм

(ад асманы)

шавіністычная ідэалогія і палітычная дактрына турэцкай буржуазіі, якая была накіравана на ператварэнне ўсіх нацыянальнасцей Асманскай імперыі ў адзіную «асманскую нацыю».

асма́нтус

(н.-лац. osmanthus)

вечназялёная кустовая расліна сям. маслінавых са скурыстым лісцем, пашыраная ў Азіі і Паўн. Амерыцы.

асма́ны

[ад тур. Osman (Othman) = імя султана, заснавальніка Асманскай імперыі]

старая назва туркаў.

асмапо́р

(н.-лац. osmoporus)

губавы базідыяльны грыб сям. паліспоравых, які расце на мёртвай драўніне хвойных парод.

асмата́ксіс

(ад осмас + таксіс)

перамяшчэнні рухомых аднаклетачных арганізмаў (водарасцяў, прасцейшых) або клетак (спорау, гамет) у бок аптымальнага асматычнага ціску асяроддзя.

асматы́чны

(ад гр. osmos = штуршок, цісненне)

які мае адносіны да осмасу;

а. ціск — ціск раствору, які перашкаджае пранікненню ў яго растваральніку праз тонкую перапонку, што пакрывае раствор.

асмафо́ры

(ад гр. osme = пах + -фор)

асобыя залозы ў раслінных кветках, якія выдаюць пах.