Verbum

аскарбіна́за

(ад а- + с.-лац. scorbutus = цынга)

фермент, які паскарае акісленне аскарбінавай кіслаты (змяшчаецца ў раслінах).

аскарбінаме́трыя

[ад аскарбін(авы) + -метрыя]

метад колькаснага аналізу, пры якім асноўным рэагентам з’яўляецца цітраваны раствор аскарбінавай кіслаты.

аскарыдо́з

(гр. askaris, -idos = кішачны чарвяк)

гліснае захворванне, выкліканае паразітаваннем у арганізме аскарыдаў.

аскары́ды

(н.-лац. ascaridae, ад гр. askarides)

сямейства гельмінтаў класа нематодаў, паразітуюць у кішэчніку млекакормячых і чалавека.

аскаспо́ра

(н.-лац. ascospora)

сумчаты грыб сям. мучністарасяных, які развіваецца на лісці вішні, слівы, сцёблах бабовых.

аскасфе́ра

(н.-лац. ascosphaera)

сумчаты грыб сям. аскасферавых, які паразітуе на лічынках меданоснай пчалы.

аскафа́н

(н.-лац. ascophanus)

сумчаты грыб сям. аскаболавых, які развіваецца на субстратах, багатых перагноем.

аскахі́та

(н.-лац. ascochyta)

недасканалы грыб сям. шаравідкавых, які развіваецца на раслінах сям. бабовых, складанакветных, ружавых, паслёнавых, злакавых, гарбузовых.

аскахіто́зы

(ад аскахіта)

хваробы раслін, асабліва сям. бабовых, складанакветных, ружавых, паслёнавых, злакавых, гарбузовых, якія выклікае аскахіта.

аске́за

(гр. askesis = спосаб жыцця)

спосаб жыцця, які адпавядае патрабаванням аскетызму 1.