Verbum

сальве́нт-на́фта

(ад сальвент + нафта)

прадукт перагонкі бензолу і лёгкіх алеяў; выкарыстоўваецца як растваральнік пры вырабе лакаў, лінолеуму, выбуховых рэчываў.

сальві́нія

(н.-лац. salvinia, ад іт. A. Salvini = прозвішча фларэнтыйскага батаніка 18 ст.)

водная папараць з ніткападобным апушаным сцяблом і плаваючым лісцем, пашыраная ў стаячых і з павольнай плынню водах Еўразіі, Амерыкі, Афрыкі.

сальво́лв

(ад лац. solvo = раствараю + -ліз)

рэакцыя абменнага разлажэння паміж раствораным рэчывам і растваральнікам.

са́льда

(іт. saldo)

фін. астатак, розніца паміж прыходам і расходам рахунка.

са́льза

(іт. salsa)

гразевы вулкан.

сальманелёзы

(ад сальманела)

інфекцыйныя хваробы жывёл і чалавека з групы кішачных інфекцый, якія выклікаюцца сальманеламі.

сальмане́лы

[н.-лац. salmonella, ад D. Salmon = прозвішча амер. патолага (1850—1914)]

кішачныя бактэрыі сям. энтэрабактэрый; узбуджальнікі брушнога тыфу, паратыфаў і сальманелёзаў.

сальміза́цыя

(ад соль + мі)

1) сістэма складовага абазначэння ступеняў гамы;

2) рытмічнае чытанне назваў нот без спявання.

сальпігло́сіс

(н.-лац. salpiglossis)

травяністая расліна сям. паслёнавых з падоўжаным лісцем і лейкападобнымі жоўтымі або пурпуровымі кветкамі, пашыраная ў Чылі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

сальпінгаафары́т

(ад гр. salpinks, -ngos = труба + аафарыт)

запаленне прыдаткаў маткі (матачных, або фалопіевых, труб і яечнікаў); гл. таксама аафарыт, сальпінгіт.