Verbum

аўтакефа́лія

(ад аўта- + гр. kephale = галава)

незалежная, самакіравальная праваслаўная царква.

аўтакла́ў

(ад. аўта- + лац. clavis = ключ)

герметычная пасудзіна, прызначаная для награвання чаго-н. пад высокім ціскам; выкарыстоўваецца ў хімічнай прамысловасці, гідраметалургіі, медыцыне і інш.

аўтаклу́б

(ад аўта- + клуб)

1) аб’яднанне спартсменаў і аматараў аўтамабільнага спорту;

2) абсталяваны радыёвузлом, кінаўстаноўкай аўтобус.

аўтако́д

(ад аўта- + код)

мова праграмавання, арыентаваная на канкрэтную электронна-вылічальную машыну.

аўтакра́ма

(ад аўта- + крама)

аўтобус, прыстасаваны пад пераезны магазін.

аўтакра́н

(ад аўта- + кран)

самаходны грузападымальны кран.

аўтакра́т

(гр. autokrates = самаўладны)

правіцель з неабмежаванай уладай; манарх, самадзержац.

аўтакра́тар

(гр. autokrator = самадзержац)

частка тытула візантыйскага імператара (поўны тытул — васілеўс і аўтакратар рамеяў).

аўтакра́тыя

(гр. autokrateia)

форма кіравання, пры якой адной асобе належыць неабмежаваная ўлада ў дзяржаве; манархія, самадзяржаўе.

аўталітагра́фія

(ад аўта- + літаграфія)

літаграфія з малюнка, якую выканаў на камені сам аўтар.