Verbum

гарт

(польск. hart, ад ням. hart = цвёрды)

1) цвёрдасць, трываласць, якую набывае метал пасля моцнага награвання і раптоўнага ахаладжэння;

2) перан. стойкасць, якая набываецца ў барацьбе з цяжкасцямі, выпрабаваннямі;

3) тое, што і гартблей.

гартава́ць

(польск. hartować, ад ням. harten)

1) надаваць цвёрдасць, трываласць металу шляхам моцнага награвання í раптоўнага ахаладжэння;

2) перан. выхоўваць стойкасць, вынослівасць, здольнасць пераносіць цяжкасці.

гартбле́й

(ням. Haitblei = літар. цвёрды свінец)

сплаў свінцу і сурмы, які атрымліваецца як пабочны прадукт пры плаўленні свінцовых руд; выкарыстоўваецца для адліўкі друкарскіх шрыфтоў.

гартэ́нзія

(лац. hortensis = садовы)

травяністая або кустовая расліна сям. каменяломнікавых з буйнымі суквеццямі розных колераў, пашыраная ва Усх. Азіі, Гімалаях, Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

гару́а

(ісп. garùa)

густы туман на ціхаакіянскім узбярэжжы Паўд. Амерыкі, выкліканы ўплывам халоднага Перуанскага цячэння.

га́рус

(польск. harus < ням. Harras, ад фр. Arras = назва фр. горада)

1) баваўняная тканіна палатнянага перапляцення з двухбаковай набіўкай;

2) кручаная каляровая шарсцяная пража для вышывання, вязання і вырабу грубых тканін.

гару́спікі

(лац. haruspex, ад этруск. harus = вантробы + лац. specere = назіраць)

жрацы ў Стараж. Рыме, якія варажылі па вантробах ахвярных жывёл і тлумачылі з’явы прыроды.

гарцава́ць

(польск. harcować, ад ст.-чэш. harcovati)

1) па-маладзецку ездзіць вярхом, красуючыся спрытнай пасадкай;

2) гулліва бегчы, падбрыкваючы, або падскокваць на месцы (пра каня).

гарцы́нія

(н.-лац. garcinia, ад Garcin = прозвішча фр. батаніка)

вечназялёная дрэвавая або кустовая расліна сям. клюзіевых, пашыраная ў тропіках Азіі і Афрыкі.

гаршнэ́п

(ням. Haarschnepfe = бакас)

невялікая балотная птушка атрада сеўцападобных; аб’ект спартыўнага палявання.