Verbum

астрала́трыя

(ад астра- + -латрыя)

рэлігійнае пакланенне зоркам і іншым нябесным целам, што было пашырана ў многіх старажытных краінах, асабліва ў Асірыі і Вавілоне.

астрало́гія

(гр. astrologia)

вучэнне аб сувязі паміж размяшчэннем нябесных свяціл і гістарычнымі падзеямі, лёсам людзей і народаў.

астра́льны

(лац. astralis)

зорны (напр. а. свет);

а. культ — культ пакланення нябесным свяцілам у старажытных егіпцян і іншых парод.

астраля́бія

(ад астра- + гр. labe = хватанне)

прыбор, які раней выкарыстоўваўся для вызначэння становішча нябесных цел, а таксама гарызантальных вуглоў пры землямерных работах.

астраме́трыя

(ад астра- + -метрыя)

раздзел астраноміі, які займаецца вызначэннем бачнага месцазнаходжання нябесных цел і іх змен з часам.

астранавіга́цыя

(ад астра + навігацыя)

навука аб ваджэнні лятальных апаратаў і марскіх суднаў, вызначаючы курс па нябесных свяцілах.

астранамі́чны

(ад астраномія)

які мае адносіны да астраноміі;

а-ая абсерваторыя — навукова-даследчая ўстанова, дзе вывучаюцца нябесныя свяцілы і з’явы, а таксама распрацоўваюцца тэарэтычныя пытанні астраноміі.

астрана́ўт

(ад астра- + -наут)

1) спецыяліст у галіне астранаўтыкі;

2) тое, што і касманаўт.

астрана́ўтыка

(ад астра- + -наўтыка)

тое, што і касманаўтыка.

астранегаты́ў

(ад астра- + негатыў)

фатаграфічны адбітак зорнага неба, атрыманы пры дапамозе астрографа або іншага тэлескопа.