Verbum

секстако́рд

(ад лац. sextus = шосты + акорд)

музычны акорд з трох гукаў, які ўключае інтэрвалы, тэрцыі і сексты.

секста́нт

(лац. sextans, -ntis = шостая частка, ад sex = шэсць)

вугламерны інструмент, які выкарыстоўваецца ў мараходстве і авіяцыі.

секстыльён

(фр. sextillon)

лік, які складаецца з адзінкі з 21 нулём (у Англіі, Германіі з 36 нулямі).

сексты́на

(фр. sextine, ад лац. sextus = шосты)

шасцірадковы верш, у якім чатыры радкі з перакрыжаванай рыфмоўкай і два радкі з сумежнай рыфмоўкай.

секстэ́т

(ням. Sextett, ад лац. sextus = шосты)

1) музычны твор для шасці галасоў або інструментаў;

2) калектыў выканаўцаў з шасці чалавек; аркестр з шасці інструментаў.

сексуалі́зм

(ад лац. sexualis = палавы)

павышаная палавая пачуццёвасць.

сексуа́льнасць

(ад сексуальны)

праяўленне і задавальненне палавых пачуццяў.

сексуа́льны

(лац. sexualis, ад sexus = пол)

палавы, звязаны з палавымі адносінамі.

се́кта

(лац. secta = вучэнне, напрамак, школа)

1) рэлігійная група, якая адкалолася ад пануючай царквы;

2) перан. група асоб, якая замкнулася ва ўласных вузкіх інтарэсах.

секта́нт

(ад секта)

1) паслядоўнік якой-н. рэлігійнай секты;

2) перан. чалавек, які вылучаецца вузкімі інтарэсамі якой-н. замкнутай групы.