Verbum

седэнта́рны

(лац. sedentarius)

які сядзіць на дне або прымацаваны да водных прадметаў (аб водных жывёлах).

сеза́м

(гр. sesamon)

тое, што і кунжут.

сезо́н

(фр. saison)

1) адна з чатырох пор года (напр. летні с.);

2) частка года, найбольш прыдатная да якой-н. работы, адпачынку (напр. с. жніва, тэатральны с., купальны с.) або звязаная з якімі-н. пастаяннымі з’явамі прыроды (напр. с. дажджоў).

се́ід сеі́д

(ар. sejid = князь, пан)

пачэсны тытул мусульманіна, які прэтэндуе на паходжанне ад нашчадкаў прарока Магамета.

се́йба

(н.-лац. ceiba)

дрэва сям. бамбаксавых з пальчатаскладаным лісцем, пашыранае ў трапічнай Амерыцы; дае капок.

сейва́л

(англ. seiwhale)

воднае млекакормячае сям. паласацікаў даўжынёй да 18 м; івасёвы кіт.

сейм

(польск. sęjm)

1) саслоўна-прадстаўнічы орган у старажытнай Польшчы і Вялікім княстве Літоўскім; сход гараджан і шляхты на Беларусі ў 14—16 ст.;

2) назва парламента ў некаторых дзяржавах, напр. у Польшчы, Фінляндыі.

сейму́рыя

(н.-лац. seymouria, ад Seymour = назва горада ў ЗША)

вымерлае земнаводнае падкласа батрахазаўраў, якое жыло ў канцы палеазою.

се́йнер

(англ. seiner, ад seine = кашальковы невад)

марское рыбалоўнае судна невялікіх памераў.

сейсма-

(гр. seismos = ваганне, землетрасенне)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «звязаны з ваганнямі зямной кары, землетрасеннямі».