Verbum

астраглі́я

(ад астра- + гр. glia = клей)

нервовая тканка, форма макрагліі, мае клеткі з тонкімі, радыяльна размешчанымі шматлікімі адросткамі.

астрагно́зія

(ад астра- + -гнозія)

веданне зорнага неба, уменне пазнаваць на небе зоркі і сузор’і.

астрадына́міка

(ад астра + дынаміка)

навука, якая вывучае рух нябесных цел пад уплывам сіл, што на іх уздзейнічаюць.

астракадэ́рмы

(н.-лац. ostracodermi)

вымерлыя ніжэйшыя жывёлы падкласа агнатаў, існавалі ў ардовіку — дэвоне.

астракаларыме́трыя

(ад астра- + каларыметрыя)

раздзел практычнай астрафізікі, звязаны з вызначэннем колеру нябесных аб’ектаў, галоўным чынам зорак.

астракарэ́кцыя

(ад астра + карэкцыя)

выпраўленне вуглавога становішча касмічнага лятальнага апарата ў адпаведнасці з арыентаванымі на зоркі прыборамі.

астракі́зм

(гр. ostrakismos)

выгнанне, ганенне (падвергнуць астракізму).

астрако́ды

(н.-лац. ostracoda)

падклас ракападобных; насяляюць марскія і прэсныя вадаёмы, з’яўляюцца кормам для рыб; ракушкавыя ракападобныя.

астрако́мпас

(астра- + компас)

прыбор для арыентацыі па нябесных свяцілах.

астра́кум

(ад гр. ostrakon = чарапок)

сярэдні слой ракавіны малюскаў, які складаецца з крышталікаў вапны.