Verbum

аспіра́тар

(ад лац. aspirare = дзьмуць, выдыхаць)

1) прыбор, з дапамогай якога бяруць пробы паветра, газу, каб вызначыць іх хімічны састаў, запыленасць і інш.;

2) апарат для аспірацыі 1;

3) прыбор для аспірацыі 2.

аспіра́цыя

(лац. aspiratio = дыханне)

1) абяспыльванне вытворчых памяшканняў шляхам высысання пылу;

2) высысанне вадкасці або паветра з якой-н. хворай поласці цела.

аспіры́н

(фр. aspirine)

тое, што і ацэтылсаліцылавая кіслата (гл. ацэтылсаліцылавы).

аспіцы́лія

(н.-лац. aspicilia)

накіпны сумчаты лішайнік сям. аспіцыліевых, які расце на скалістых камяністых пародах, гранітных валунах, кары дрэў.