Verbum

сінхранізава́ць

(гр. synchronizo = існую адначасова)

праводзіць сінхранізацыю.

сінхраніза́тар

(ад сінхранізацыя)

прыстасаванне, прызначанае для сінхранізацыі якіх-н. працэсаў або работы механізмаў.

сінхраніза́цыя

(ад гр. synchronizo = існую адначасова)

1) прывядзенне да сінхранізму дзвюх або некалькіх з’яў ці працэсаў, якія перыядычна змяняюцца;

2) наяўнасць на электраэнцэфалаграме аднолькавых па частаце біяэлектрычных патэнцыялаў (параўн. дэсінхранізацыя).

сінхрані́зм

(гр. synchronismos)

дакладнае супадзенне ў часе дзвюх або некалькіх з’яў ці працэсаў, адначасовасць.

сінхрані́я

(ад гр. synchronos = адначасовы)

1) лінгв. суіснаванне і ўзаемазалежнасць элементаў мовы ў які-н. перыяд яе гісторыі (параўн. дыяхранія);

2) тое, што і сінхранізм.

сінхратро́н

(ад сінхра- + -трон)

устаноўка для паскарэння руху электронаў.

сінхрафазатро́н

(ад сінхра- + фазатрон)

устаноўка для паскарэння руху пратонаў.

сінхрацыклатро́н

(ад сінхра- + цыклатрон)

тое, што і фазатрон.

сінхро́нны

(гр. synchronos = адначасовы)

1) адначасовы, які супадае ў часе;

с. электрарухавік — электрарухавік пераменнага току з аднолькавымі частотамі вярчэння ротара і магнітнага поля статара;

2) лінгв. звязаны з апісаннем мовы ў дадзены перыяд часу.

сінцы́цій

(н.-лац. syncytium, ад гр. syn = разам + kytos = клетка)

біял. тып тканкі ў жывёл і раслін з няпоўным размежаваннем клетак, сукупнасць участкаў пратаплазмы, звязаных пратаплазмавымі перамычкамі.