Verbum

гамаме́ліс

(н.-лац. hamamelis, ад гр. hama = адначасова + melon = плод)

кустовая або дрэвавая расліна сям. гамамелідавых з зубчастым лісцем і ярка-жоўтымі кветкамі ў гронках, пашыраная ў Паўн. Амерыцы, Японіі, Кітаі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная і лекавая.

гамано́мія

(ад гама- + -номія)

выпадак гамалогіі, размяшчэнне падобных частак арганізма вакол яго папярочнай восі.

гамапа́ўза

(ад гама- + паўза)

пераходны слой паміж гамасферай і гетэрасферай на вышыні каля 100 км.

гамапла́зія

(ад гама- + гр. plasis = ляпіць)

падобная будова органаў, якая развіваецца ў розных груп жывёл пад уплывам прыстасавання да аднолькавых умоў існавання.

гамапла́стыка

(ад гама- + пластыка)

перасадка тканак або органаў ад аднаго прадстаўніка якога-н. біялагічнага віду другому, напр. скуры ад аднаго чалавека другому, нырак, рагавіцы (параўн. гетэрапластыка).

гамасфе́ра

(ад гама- + сфера)

ніжнія слаі атмасферы да 100 км (параўн. гетэрасфера).

гаматыпі́я

(ад гама- + -тыпія)

падобнасць у будове органаў, што сіметрычна размешчаны па баках цела (напр. правай і левай рукі).

гаматэ́цыя

(ад гама- + гр. thetos = размешчаны)

мат. пераўтварэнне, пры якім кожнаму пункту плоскасці адпавядае іншы пункт, што ляжыць на прамой, якая злучае дадзены пункт з якім-н. фіксаваным пунктам (цэнтрам гаматэцыі).

гамафо́нія

(гр. homophonia)

від многагалосся, пры якім галасы падзяляюцца на галоўны і суправаджальны (параўн. гетэрафонія, поліфанія).

гама́шы

(ням. Gamasche, ад фр. gamache)

мужчынскія чаравікі, першапачаткова з гумавымі ўстаўкамі па баках, без шнуроўкі.