Verbum

семіно́ма

(ад лац. semen, -minis = семя + -ома)

пухліна палавых залоз пераважна ў маладых мужчын, звычайна злаякасная.

семітало́гія

(ад семіты + -логія)

сукупнасць навук, якія вывучаюць семіцкія мовы, культуры, літаратуры і гісторыю семітамоўных народаў.

семіто́лаг

(ад семіты + -лаг)

спецыяліст у галіне семіталогіі.

семі́ты

(ад гр. Sem, ад ст.-яўр. Sem = імя аднаго з сыноў біблейскага Ноя)

тэрмін, які прымяняецца ў адносінах да народаў, што размаўляюць на семіцкіх мовах (арабаў, сірыйцаў, яўрэяў і інш.).

семіягра́фія

(ад гр. semeion = знак + -графія)

нотапісанне.

семіяло́гія

(ад гр. semeion = знак + -логія)

навука, якая вывучае найбольш агульныя ўласцівасці знакаў і знакавых сістэм.