Verbum

саты́р

(гр. Satyros)

1) лясны дэман з рагамі і казлінымі нагамі, спадарожнік бога віна і весялосці ў старажытнагрэчаскай міфалогіі;

2) вялікі дзённы матыль;

3) птушка атрада курыных з двума падобнымі на рогі вырастамі на галаве, якая водзіцца ў Індыі і Кітаі.

саты́ра

(лац. satira, ад satura = сумесь)

1) літаратурны твор, у якім рэзка высмейваюцца адмоўныя з’явы жыцця;

2) наогул высмейванне, ганьбаванне чаго-н.

саты́рык

(лац. satiricus, ад гр. satyrikos = сатырычны)

прадстаўнік сатырычнага напрамку ў літаратуры і мастацтве.

сатырыко́н

(гр. satyrikon)

назва сатырычнай драмы ў эпоху антычнасці і сярэдневякоўя.

сатыры́чны

(гр. satyrikos)

1) які мае адносіны да сатыры, з’яўляецца сатырай, змяшчае ў сабе сатыру;

2) з’едліва-насмешлівы, іранічны.

сатырыя́з, сатырыя́зіс

(лац. satiriasis < гр. satyriasis, ад Satyros = сатыр)

хваравітая палавая цяга ў мужчын, празмерная пажадлівасць.

сатысфа́кцыя

(лац. satisfactio = задавальненне)

задавальненне ў форме паядынку, дуэлі, якое ў дваранскім грамадстве давалася абражанаму для абароны гонару.

сатэ́

(фр. saute, ад sauter = смажыць)

страва пад соусам, якая гатуецца на моцным агні.

сатэлі́т

(лац. satelles, -litis = спадарожнік, паплечнік)

1) спадарожнік планеты (напр. Месяц — с. Зямлі);

2) шасцярня ў механізме, якая круціцца разам з воссю вакол цэнтральнага кола накшталт спадарожніка планеты;

3) дзяржава, фармальна незалежная, а фактычна падпарадкаваная іншай, больш моцнай дзяржаве;

4) перан. паслугач, выканаўца чужой волі.

сатэ́рн

(фр. sautemes)

сорт вінаграднага белага віна.