Verbum

сакратарыя́т

(фр. secretariat)

1) арганізацыйна-выканаўчы орган, аддзел пры ўстанове ці арганізацыі для вядзення бягучых спраў (напр. с. міністэрства, с. ААН);

2) сукупнасць супрацоўнікаў такога органа, аддзела;

3) асобы, выбраныя на сходзе, канферэнцыі для вядзення пратаколаў.

сакрато́рны

(лац. secretorius)

выдзяляльны;

с-ыя клеткі — клеткі чалавека і жывёл, якія выпрацоўваюць і выдзяляюць асобыя рэчывы — сакрэты.

сакраці́н

(ад лац. secretus = выдзелены)

гарманальнае рэчыва, якое садзейнічае выдзяленню сакрэту​² падстраўнікавай залозай.

сакры́стыя

(с.-лац. sacristia)

асобнае памяшканне ў каталіцкім храме, дзе захоўваюцца прыналежнасці культу і дзе ксёндз рыхтуецца да службы.

сакрэ́т​¹

(фр. secret, ад лац. secretum = таемнае)

1) тайна, таямніца; тое, што падлягае захаванню ўпотай;

2) тайны спосаб атрымання, вырабу чаго-н., які невядомы іншым;

3) патайная канструкцыя ў механізме (напр. замок - з сакрэтам);

4) перадавы патайны ваенны вартавы пост.

сакрэ́т​²

(лац. secretus = выдзелены)

неабходнае для арганізма рэчыва, якое выпрацоўваецца залозамі (напр. жоўць, сліна, страўнікавы сок).

сакрэ́цыя

(лац. secretio = выдзяленне)

выпрацоўка і выдзяленне залозамі асобых рэчываў (сакрэтаў​²), неабходных для жыццядзейнасці арганізма.

саксау́л

(рус. саксаул, ад казах. sekseuil)

невысокае бязлістае дрэва сям. лебядовых, якое расце ў сярэднеазіяцкіх саланчаковых пустынях.

саксафо́н

(фр. saxophone, ад бельг. A. Sax = прозвішча бельг. музычнага майстра + гр. phone = гук)

медны духавы музычны інструмент, блізкі да кларнета.

саксго́рны

(ад бельг. A. Sax = прозвішча бельг. музычнага майстра 19 ст. + ням. Horn = труба)

сукупнасць духавых муштучных музычных інструментаў ад басавых басовых да сапранавых, сканструяваных А. Саксам.