Verbum

асімпто́та

(гр. asymptotos = які не супадае)

мат. прамая, да якой неабмежавана набліжаюцца пункты пэўнай крывой па меры таго, як яны аддаляюцца ў бясконцасць.

асімпто́тыка

(ад асімптота)

мат. паводзіны функцыі 4 у асобных пунктах, найчасцей пры імкненні аргумента 2 або функцыі ў бясконцасць.

асіндэто́н

(гр. asyndeton = бяззлучнікавасць)

стылістычны прыём, пры якім апускаюцца злучнікі паміж граматычна аднароднымі словамі і сказамі, каб надаць выказванню большую выразнасць, сцісласць.

асінергі́я

(ад а- + гр. synergia = узаемадзеянне)

страта здольнасці аб’ядноўваць асобныя рухі ў складаны рухальны акт (назіраецца пры захворванні мазжачка).

асінхро́нны

(ад а- + сінхронны)

не адначасовы, які не супадае ў часе;

а. электрарухавік — электрарухавік пераменнага току з рознымі частотамі вярчэння ротара і магнітнага поля статара.

асірыяло́гія

(ад н.-лац. Asyria = назва старажытнай дзяржавы ў Пярэдняй Азіі + -логія)

навука, якая вывучае гісторыю, літаратуру, мову і пісьменнасць старажытных народаў Месапатаміі — Асірыі і Вавілоніі.

асісталі́я

(ад а- + гр. systole = скарачэнне)

рэзкае паслабленне скарачэнняў сардэчнай мышцы, якое выклікае разлад дзейнасці сэрца.

асістэ́нт

(лац. assistens, -ntis = прысутны, памагаты)

1) асоба, якая дапамагае спецыялісту пры выкананні асноўнай работы, напр. памочнік урача пры аперацыі, прафесара ў час чытання лекцыі і інш.;

2) асоба, якая займае малодшую выкладчыцкую пасаду ў вышэйшай навучальнай установе.

асісці́раваць

(лац. assistere)

быць памочнікам пры спецыялісце, выконваць абавязкі асістэнта 1.

асіфіка́цыя

(ад лац. os, ossis = косць + -фікацыя)

акасцяненне.