Verbum

астэало́гія

(ад астэа- + -логія)

раздзел анатоміі, які вывучае форму і структуру касцей ва ўзаемасувязі з іх функцыяй.

астэамаля́цыя

(ад астэа- + гр. malakia = мяккасць)

размякчэнне і дэфармацыя касцей у выніку збяднення арганізма солямі кальцыю, фосфарнай кіслаты і вітамінамі.

астэаміэлі́т

(ад астэа- + міэліт)

запаленне касцявога мозгу, якое звычайна пашыраецца на ўсе слаі косці.

астэапаро́з

(ад астэа- + гр. poros = адтуліна, пора)

разрэджванне касцявога рэчыва пасля пераломаў, пры розных захворваннях.

астэапла́стыка

(ад астэа + -пластыка)

аперацыя па перасадцы касцявой тканкі, каб выправіць дэфекты косці.

астэасарко́ма

(ад астэа- + саркома)

саркома касцей жывёл і чалавека.

астэасі́нтэз

(ад астэа- + сінтэз)

пластычная аперацыя пры лячэнні пераломаў, якая заключаецца ў злучэнні абломкаў касцей.

астэасклеро́з

(ад астэа- + склероз)

хваравітае ўшчыльненне косці.

астэатамі́я

(ад астэа- + -тамія)

аперацыя рассячэння косці з мэтай выпраўлення дэфармацый.

астэафі́т

(ад астэа- + -фіты)

розныя па паходжанню і працяканню касцявыя разрастанні.