Verbum

санаці́на

(іт. sonatina)

невялікая, лёгкая для выканання саната.

сана́цыя

(лац. sanatio = лячэнне, аздараўленне)

1) аздараўленне (напр. с. поласці рота);

2) сістэма мерапрыемстваў, якія праводзяцца з мэтай папярэдзіць банкруцтва банкаў, трэстаў і інш.;

3) рэакцыйны рэжым у буржуазнай Польшчы 1926—1939 гг.

санвіта́лія

(н.-лац. sanvitalia)

травяністая расліна сям. складанакветных з ярка-жоўтымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Цэнтр. Амерыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

сангві́нік

(ад лац. sanguis, -inis = кроў)

чалавек, для тэмпераменту якога характэрна рухомасць, жыццярадаснасць, схільнасць да захаплення.

сангі́на

(фр. sanguine, ад лац. sanguis = кроў)

1) мяккі чырвона-карычневы мінеральны аловак, які ўжываецца ў мастацтве;

2) малюнак, выкананы такім алоўкам.

санда́л​¹

(с.-лац. sandalum, ад ар. sandal)

1) вечназялёнае дрэва сям. сандалавых, пашыранае ў тропіках, а таксама драўніна гэтага дрэва, багатая на эфірныя алеі, вядомая пад назвай сандалавага дрэва;

2) фарбавальнік чырвонага або жоўтага колеру, які здабываюць з драўніны фернамбука і сандалавага дрэва.

санда́л​²

(тур., кр.-тат. sandal)

аднамачтавае паруснае судна, якім карысталіся цюркскія народы Прычарнамор’я.

санда́лі

(гр. sandalion)

1) абутак старажытных грэкаў і рымлян у выглядзе драўлянай або скураной падэшвы, якая прымацоўвалася да нагі раменьчыкамі;

2) лёгкія летнія туфлі без абцасаў, якія зашпільваюцца раменьчыкамі.

сандара́к

(гр. sandarake = чырвоны мыш’як)

духмяная смала, якую здабываюць з кары сандаракавага дрэва сям. кіпарысавых, што расце ў Паўн. Афрыцы; выкарыстоўваецца для вырабу лакаў.

са́ндвіч

[англ. sandwich, ад J. Sandwich = прозвішча англ. лорда (1718—1792)]

1) дзве складзеныя разам скібачкі хлеба з маслам, каўбасой або сырам паміж імі;

2) перан. жывая рэклама, чалавек, які на грудзях і спіне носіць рэкламныя плакаты.