Verbum

абсмалі́цца ​¹, ‑смалюся, ‑смалішся, ‑смаліцца; зак.

Абгарэць крыху, абпаліўшы верхні слой ці канцы чаго‑н. За гадзіны дзве дровы згарэлі, дуб знізу абсмаліўся, і агонь патух. Чорны. // перан. Разм. Загарэць. Абсмаліцца на сонцы.

абсмалі́цца ​², ‑смалюся, ‑смолішся, ‑смоліцца; зак.

Пакрыцца смалою. Курыла абвярцеўся пянькою, абсмаліўся смалою і пайшоў на тую гару. З нар.

абсмалі́ць ​¹, ‑смалю, ‑смаліш, ‑смаліць; зак., каго-што.

1. Абпальваючы на агні, пазбавіць шчаціння, поўсці і пад. Абсмаліць курыцу.

2. Абвугліць, абпячы паверхню ці канцы чаго‑н. [Сасна:] — Мяне ўсю пасекла асколкамі, абсмаліла агнём, але хлопчыка я зберагла. Карпюк.

абсмалі́ць ​², ‑смалю, ‑смоліш, ‑смоліць; зак., што.

Пакрыць смалою, прасмаліць. Абсмаліць лодку. Абсмаліць дно ў бочцы.

абсма́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абсмальваць — абсмаліць ​¹.

абсма́львацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абсмаліцца ​¹.

2. Зал. да абсмальваць.

абсма́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абсмаліць ​¹.

абсмарка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. груб. Запэцкаць смаркачамі.

абсме́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абсмейваць — абсмяяць.

абсме́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абсмейваць.

абсме́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абсмяяць.

абсмо́ктванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абсмоктваць — абсмактаць.