абжава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абжаваць.
абжава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; ‑жуём, ‑жуяце; зак., што.
Разм. Пажаваць збольшага, памяць зубамі.
абжані́ць, ‑жаню, ‑жэніш, ‑жэніць; зак., каго.
Разм. Тое, што і ажаніць.
абжа́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абжаць.
2. у знач. прым. Пра што‑н., вакол чаго ў непасрэднай блізкасці зжата збажына, трава і пад. Абжаты камень.
абжа́цца, абажнецца; зак.
Разм. Стаць добра жаць, рэзаць (пра серп, жняярку).
абжа́ць, абажну, абажнеш, абажне; абажнём, абажняце; зак., што.
Зжаць што‑н. вакол чаго‑н. Васіль жартаваў з машыністамі, дапамог абжаць новы ўчастак. Савіцкі.
абжо́ра, ‑ы, м. і ж.
Разм. Той, хто любіць многа есці; прагны да яды. Сярод.. [рыбак], свецячы белым распухлым жыватом, плаваў і сам абжора — шчупак. Аляхновіч. [Ярохін:] — А вось гэты тлусты пан, відаць, вялікі абжора. Шамякін.
абжо́рлівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць абжорлівага; абжорства.
абжо́рлівы, ‑ая, ‑ае.
Прагны да яды; пражэрлівы.
абжо́рства, ‑а, н.
Разм. Прагнасць да яды; пражэрлівасць.