Verbum

абчапі́цца, ‑чаплюся, ‑чэпішся, ‑чапіцца; зак.

Тое, што і абчапляцца.

абчапі́ць, ‑чаплю, ‑чэпіш, ‑чэпіць; зак., каго-што.

1. Тое, што і абчапляць.

2. Акружыць. [Немцы] усю вёску абчапілі. Місько.

3. Абняць. Раптам.. [Кастуся] хтосьці абчапіў рукамі. Прокша.

абчапля́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абчапляць.

абчапля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Абчапляць сябе чым‑н. з усіх бакоў. Між імі [вочкамі] павукі пазвівалі сабе гнёзды, і нельга было зайсці ў камору, каб не абчапляцца павуціннем. Сачанка.

абчапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго-што.

Абвешаць чым‑н. каго‑, што‑н.

абчарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; зак.

Абвесці лініяй, рыскай што‑н.

абчаса́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абчасаць.

абчаса́цца, ‑чэшацца; зак.

Стаць роўным, гладкім ад часання.

абчаса́ць, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.

Чэшучы сякерай, цяслою, зрабіць што‑н. роўным, гладкім. Абчасаць бервяно. □ Мала таго, [дзед] нават памог змайстраваць [калоды]: дзе трэба, абчасаў сякерай, пагабляваў, вычысціў круглай стамескай дупло... Рылько. // Аддзяліць што‑н. ад чаго‑н. чэшучы. Лявон нагнуўся, абчасаў каля пня кару. Ядвігін Ш. / у перан. ужыв. — Нас тут [у астрозе] так прапясочылі і абчасалі, такую палітграмату далі, што ні адзін універсітэт не дакажа. Машара.

абча́хлы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і ачахлы.