абдава́цца, ‑даюся, ‑даешся, ‑даецца; ‑даёмся, ‑даяцеся; незак.
1. Незак. да абдацца.
2. Зал. да абдаваць.
абдава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце.
Незак. да абдаць.
абда́дзены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абдаць.
абдарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., каго-што.
Разм. Тое, што і абдарыць. Сонейкам цёпленькім, зеленню вабнаю Абдаравала зямельку вясна. Купала.
абдары́ць, ‑дару, ‑дорыш, ‑дорыць; зак., каго-што.
Надзяліць усіх, многіх падарункамі. Як толькі саспелі сыры, .. [Пятрок] павёз іх прадаваць і ў першую ж чаргу абдарыў па цэлай галоўцы і пана Стасека.., і пана Збышку.., і паноў Габруся і Казімежа. Скрыган.
абда́цца, ‑дамся, ‑дасіся, ‑дасца; ‑дадзімся, ‑дасцеся, ‑дадуцца; зак.
Абліць, абмыць сябе вадой; спаласнуцца.
абда́ць, ‑дам, ‑дасі, ‑дасць; ‑дадзім, ‑дасце, ‑дадуць; зак., каго-што.
1. Абліць, абсыпаць, абвеяць што‑н. адразу з усіх бакоў. Абдаць талерку варам. □ У твар дыхнуў вільготны вецер, абдаў дробнымі кропелькамі дажджу. Пянкрат. Поезд праімчаўся, як змей, абдаўшы віхрам пылу і дыму настаўніка. Колас. Вячэрні халадок прыемна абдаў твар. Кулакоўскі.
2. перан. Ахапіць, авалодаць (пра пачуццё, перажыванне). Яны [Андрэй і Людміла] зайшлі ў яе пакой. І зноў абдало знаёмым і трывожным. Арабей. Нез’яснёная лёгкасць, як пасля скінутых ланцугоў, што доўгі час звязваюць людскую долю, абдала Рыгораву істоту. Гартны.
•••
Як варам абдало — аб прыліве крыві да твару, выкліканым адчуваннем няёмкасці, збянтэжанасці, хваляваннем.
абдзе́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абдзяліць.
абдзе́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абдзельваць — абдзяліць.
абдзе́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абдзяліцца.
2. Зал. да абдзельваць.