абібо́к, ‑а, м.
Разм. пагард. Лежабок, гультай, лодар. [Жывіцкі:] Ты ўсё лёгкае работы хацеў і зрабіўся нарэшце абібокам, гультаём. Чорны.
абібо́цтва, ‑а, н.
Разм. пагард. Гультайства, лодарнічанне. Яна [жонка] яго, Ігналю, прабірала, як заўсёды, за яго абібоцтва і нядбаласць у гаспадарцы. Бядуля.
абіва́льшчык, ‑а, м.
Спецыяліст па абіўцы мэблі.
абіва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абіваць — абабіць і абівацца — абабіцца.
абіва́цца, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца; незак.
1. Незак. да абабі́цца (у 1 знач.).
2. Зал. да абіваць.
абіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абабіць (у 1–3 знач.).
•••
Абіваць парогі — шматразова паяўляцца дзе‑н., просячы або дамагаючыся чаго‑н.
Бокі абіваць — знаходзіцца дзе‑н. без справы; ацірацца.
абі́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які прызначаны, служыць для абіўкі; які ужываецца пры абіўцы. Абівачныя матэрыялы. Абівачная тканіна.
абіра́ла, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.
Разм. Той, хто беспадстаўна вымагае або бярэ з другога непамерную плату, запрошвае высокую цану і пад.
абіра́лаўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
Разм. Вымаганне занадта вялікай платы, запрошванне вялікай цаны і пад.