Verbum

абкалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., што.

Абабіць, калоцячы; абтрэсці. Абкалаціць яблыню. □ Восень развесіла барвы на дрэвах, спустошыла палеткі, абкалаціла садавіну. Сабаленка.

абкало́цца, ‑калюся, ‑колешся, ‑колецца; зак.

Укалоць сябе ў многіх месцах; пакалоцца.

абкало́ць ​¹, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., што.

Адбіць, адкалоць кавалкамі што‑н. з чаго‑н. Абкалоць лёд у калодзежы.

абкало́ць ​², ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., што.

Пакалоць чым‑н. вострым вакол чаго‑н. ці па ўсёй паверхні чаго‑н.

абкало́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абкалаціць.

абкало́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абкалочваць.

абкало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абкалаціць.

абкантава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абкантаваць.

абкантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Тое, што і акантаваць.

абканто́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абкантоўваць.

абканто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абкантаваць.