Verbum

ф,

1. Дваццаць трэцяя літара беларускага алфавіта, якая мае назву «эф» і ўжываецца пераважна ў словах іншамоўнага паходжання.

2. Глухі, губна-зубны, шчылінны зычны гук.

фа, нескл., н.

Чацвёрты гук музычнай тамы, а таксама нота, якая абазначае гэты гук.

[Іт. fa.]

фаб...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «фабрычны», напрыклад: фабком, фабзаўком.

фабза́вуч, ‑а, м.

Школа фабрычна-заводскага вучнёўства пры прадпрыемстве, якая рыхтуе рабочых масавых прафесій. [Ігнат Ладуцька] працаваў на вялікім станкабудаўнічым заводзе, дзе раней скончыў фабзавуч. Лынькоў.

фабза́вучнік, ‑а, м.

Разм. Вучань школы фабрычна-заводскага вучнёўства.

фабзаўко́м, ‑а, м.

Выбарны орган пярвічнай прафсаюзнай арганізацыі фабрыкі ці завода; фабрычна-заводскі камітэт.

фабзаўко́мавец, ‑маўца, м.

Разм. Член, работнік фабзаўкома.

фабзаўко́маўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фабзаўкома.

фабія́нец, ‑нца, м.

Прыхільнік, паслядоўнік фабіянства.

фабіяні́зм, ‑у, м.

Тое, што і фабіянства.