Verbum

фтарапла́ставы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены з фтарапласту. Фтарапластавая плёнка. Фтарапластавыя пакрыцці.

фтарапла́сты, ‑аў; адз. фтарапласт, ‑у, М ‑сце, м.

Сінтэтычныя палімеры, якія маюць у сабе фтор.

фтары́раванне, ‑я. н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. фтарыраваць.

фтары́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Насыціць (насычаць) фторам; уздзейнічаць фторам. Фтарыраваць пітную ваду.

фтор, ‑у, м.

Хімічны элемент — бледнажоўты ядавіты газ з рэзкім пахам.

[Ад грэч. phthoros — гібель.]

фто́рысты, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе фтор. Фторысты кальцый.

фтывазі́д, ‑у, М ‑дзе, м.

Процітуберкулёзнае лякарства.

фтызія́тр, ‑а, м.

Урач, спецыяліст па фтызіятрыі.

[Ад грэч. phthisis — сухоты і iater — урач.]

фтызіятры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фтызіятрыі. Фтызіятрычны кабінет.

фтызіятры́я, ‑і, ж.

Раздзел клінічнай медыцыны, які вывучае прычыны ўзнікнення і механізмы развіцця туберкулёзу, распрацоўвае метады яго распазнавання, лячэння і прафілактыкі.

[Ад грэч. phthísis — сухоты і iatréia — лячэнне.]