Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

апаяса́ць, ; зак.

  1. Надзець на каго-н. пояс, падперазаць,

  2. перан. Працягнуцца вакол чаго-н., абкружыць сабой.

    • Лес апаясаў вёску.

|| незак. апаясваць, .

|| звар. апаясацца, .

|| незак. апаясвацца, .

апо́ўначы, і апаўно́чы), прысл.

У 12 гадзін ночы.

  • З паходу вярнуліся апоўначы.