Verbum

апало́гія, ✂, ж. (кніжн.).

Непамернае ўсхваленне, абарона каго-, чаго-н.

|| прым. апалагетычны, ✂.

апало́нік​¹, ✂, м.

Хвастатая лічынка жабы.

|| прым. апалонікавы, ✂.

апало́нік​², ✂, м.

Вялікая лыжка, якой разліваюць вадкую страву.

апало́ць, ✂; зак.

Полючы, ачысціць ад пустазелля.

• А. грады.

|| незак. аполваць, ✂.

апа́лубіць, ✂; зак. (спец.).

Абабіць, абкласці чым-н. знадворку якое-н. збудаванне.

|| наз. апалубка, ✂.

|| прым. апалубачны, ✂. Апалубачныя работы.

апа́лубка, ✂, ж. (спец.).

1. гл. апалубіць.

2. Форма будучай бетоннай ці жалезабетоннай канструкцыі, якая напаўняецца арматурай і бетоннай сумессю.

   • Драўляная а.
   • Стальная а.

апалу́шкі, ✂.

Невялікія начоўкі для ачысткі зерня ў хатніх умовах.

апалчэ́нец, ✂, м.

Чалавек, які ўступіў у апалчэнне.

|| ж. апалчэнка, ✂.

|| прым. апалчэнскі, ✂.

апалчэ́нне, ✂, н.

1. Ваеннае фарміраванне, якое ствараецца для дапамогі рэгулярнай арміі на добраахвотных пачатках.

   • Народнае а.

2. У царскай арміі: вайсковы рэзерв з асоб, якія не былі на ваеннай службе або выйшлі па ўзросту з запасу.

   • А. другога разраду.

|| прым. апалчэнскі, ✂.

апа́лы, ✂.

1. Які асыпаўся, апаў з дрэў і пад.

   • Апалае лісце.

2. Які нізка апусціўся, абвіс.

   • Апалыя галіны яблынь.

3. перан. Які пагоршыўся, сапсаваўся.

   • А. настрой.