Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
бвгдежзйклмнпрстфхцчшюя
абвгділмноруыя.’

узбудлівы, ✂, (спец.).

Здольны рэагаваць на раздражненне.

  • Узбудлівыя тканкі.

|| наз. узбудлівасць, ✂.

узбуйніць, ✂; зак.

Аб’ядноўваючы, зрабіць больш буйным (у 1 і 2 знач.).

  • У. птушкаферму.

|| незак. узбуйняць, ✂.

|| наз. узбуйненне, ✂.

узбунтавацца, ✂; зак.

  1. Падняць бунт, паўстанне.

  2. Прыйсці ў стан непакою, трывогі, узбударажыцца, усхвалявацца.

    • Ён узбунтаваўся, прачытаўшы такое.

  3. Пакрыцца хвалямі, прыйсці ў рух.

    • Рака ўзбунтавалася.

|| незак. узбунтоўвацца, ✂.

узбярэжжа, ✂, н.

Паласа зямлі ўздоўж марскога берага.

|| прым. узбярэжны, ✂.