Verbum

давераны, ✂.

Той, хто дзейнічае па чыёй-н. даверанасці.

• Давераная асоба.
• Паслаць свайго даверанага (наз.).

давер’е, ✂, н.

Упэўненасць у чыёй-н. добрасумленнасці, шчырасці, у правільнасці чаго-н. і заснаваныя на гэтым адносіны да каго-, чаго-н.

• Лічбы не выклікаюць давер’я.
• Заслужыць д. народа.

даверлівы, ✂.

Які лёгка давярае, адносіцца да ўсіх з давер’ем; заснаваны на давер’і.

• Д. чалавек.
• Даверлівыя адносіны.

|| наз. даверлівасць, ✂.

давернік, ✂, м. (спец.).

Асоба, якая выдала каму-н. даверанасць ад свайго імя.

|| ж. даверніца, ✂.

|| прым. даверніцкі, ✂.

даверны, ✂.

1. Які выказвае поўны давер каму-, чаму-н.

   • Д. тон.
   • Д. дакумент.

2. Які не падлягае паведамленню, сакрэтны.

   • Давернае пісьмо.

|| наз. давернасць, ✂.

даверху, прысл.

Да самых верхніх краёў.

• Наліць у бочку вады д.

Знізу даверху —

1. у любым месцы;
2. ад ніжэйшых інстанцый да вышэйшых.

даверыцца, ✂; зак.

Паверыць каму-, чаму-н., паспадзявацца на каш-, што-н.

• Яму можна д., чалавек сумленны.

давесці​¹, ✂; зак.

1. каго (што) да чаго. Ведучы, даставіць да якога-н. месца.

   • Д. старога да хаты.

2. што да чаго. Пракласці, правесці да якога-н. месца.

   • Д. шашу да райцэнтра.

3. што да чаго. Займаючыся якой-н. справай, работай, дасягнуць пэўнай мяжы.

   • Д. справу да канца.

4. каго-што да чаго. Прывесці ў які-н. стан.

   • Д. да слёз.

5. што да каго-чаго. Абавязаць да выканання (задання, разнарадкі і пад.).

   • Д. план да кожнага.

6. Падагнаць, прыладзіць адно к аднаму.

   • Д. аконную раму.

◊

• Давесці да ведама (афіц.) — паведаміць, перадаць многім, усім.

• Давесці да ручкі (разм.) — прывесці ў непрыгодны стан.

• Давесці да торбы (разм.) — прывесці да беднасці, да жабрацтва.

|| незак. даводзіць, ✂.

давесці​², ✂; зак.

Пацвердзіць правільнасць чаго-н. фактамі, довадамі.

• Д. тэарэму.

|| незак. даводзіць, ✂.

давесціся, ✂; безас.; зак.

Здарыцца, прыйсціся.

• Давялося папрацаваць сакратаром сельсавета.

|| незак. даводзіцца, ✂.