Verbum

дабавачны, ✂.

1. гл. дабаўка.

2. Дадатковы, новы, у параўнанні з тым, што ёсць.

   • Дабавачныя цяжкасці.

дабавіць, ✂; зак.

1. Даць, наліць, насыпаць і пад. дадаткова, звыш таго, што маецца, што прызначана, або папоўніць тое, чаго не стае.

   • Д. тры рублі.
   • Д. солі ў халаднік.

2. Сказаць або напісаць у дадатак (да сказанага, напісанага).

   • Д. некалькі слоў да пісьма.
   • Усё зразумела, д. нечага.

|| наз. дабаўленне, ✂.

дабаўка, ✂, ж.

Тое, што дабаўлена, прыбаўка.

• Верашчаку елі і прасілі дабаўкі.

|| прым. дабавачны, ✂.

дабаўленне, ✂, н.

1. гл. дабавіць.

2. Тое, што дабаўлена.

   • Д. да артыкула.

дабегчы, ✂; зак.

Бягом дасягнуць якога-н. месца.

• Д. да хаты.

|| незак. дабягаць, ✂.

даберман, ✂ і даберман-пінчэр, ✂, м.

Парода службовых сабак-сышчыкаў, звычайна цёмнай масці.

дабіць, ✂; зак.

1. Умярцвіць раненага, падстрэленага.

   • Паляўнічы дабіў звера.
   • Гэтыя весткі зусім дабілі старога (перан.).

2. перан. Канчаткова разграміць.

   • Д. варожыя сілы.

3. Канчаткова разбіць што-н. недабітае, трэснутае; перабіць усё, што засталося цэлым.

   • Д. талеркі.

4. што і чаго. Скончыць біць,утвараць гукі (пра гадзіннік).

   • Гадзіннік не паспеў д. шостага ўдару, як пачалася нарада.

5. Увагнаць да канца.

   • Д. цвік.

6. перан. Завяршыць якую-н. работу.

   • К вечару дабілі жніво.

Дабіць да ручкі (разм.) —

1. дрэннай арганізацыяй прывесці да развалу;
2. прывесці ў непрыгодны стан што-н.

|| незак. дабіваць, ✂.

дабра...

Першая частка складаных слоў, якая ўжыв. замест «добра...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр. дабрадзейны, дабрадушны, дабратворны.

дабрабыт, ✂, м.

Дастатак, забяспечанасць.

• Клапаціцца пра д. народа.

дабраволец, ✂, м.

Тое, што і добраахвотнік.