Verbum

дача​¹, ✂, ж.

1. гл. даць.

2. Порцыя корму на адзін прыём.

   • Д. аўса.
   • Сутачная д. сена.

дача​², ✂, ж.

Дом у загараднай мясцовасці для летняга адпачынку.

• Жыць на дачы.

|| памянш. дачка, ✂.

|| прым. дачны, ✂.

• Дачная мясцовасць.

дача​³, ✂, ж. (спец.).

Участак зямлі пад лесам, лясная дзялянка.

• Лясныя дачы.

дачакацца, ✂; зак.

1. Праіснаваць, прабыць да з’яўлення чаканага.

   • Д. перамогі.
   • Д. поезда.

2. чаго і без дапаўнення. Сваімі паводзінамі давесці сябе да чаго-н. непрыемнага.

   • 3 гэтымі махінацыямі ён дачакаецца непрыемнасцей.
   • Ты ў мяне дачакаешся! (пагроза).

дачарна, прысл.

Да чарнаты.

• За лета загарэў д.

дачасны, ✂.

Які адбыўся раней тэрміну.

• Дачаснае выступленне.
• Дачасна (прысл.) абарвалася жыццё.

|| наз. дачаснасць, ✂.

дачаўладальнік, ✂, м. (афіц.).

Уласнік, гаспадар дачы.

|| ж. дачаўладальніца, ✂.

|| прым. дачаўладальніцкі, ✂.

дачка, ✂, ж.

1. Асоба жаночага полу ў адносінах да сваіх бацькоў.

2. чаго. Жанчына як носьбіт лепшых рыс свайго народа, грамадства, краіны (высок.).

   • Вера Харужая — слаўная д. беларускага народа.

|| памянш.-ласк. дачушка і дочухна.

|| прым. даччын, ✂ і даччыны, ✂.

• Даччына сукенка.

дачнік, ✂, м.

Той, хто жыве, адпачывае летам на дачы .

• Летам тут сем’ямі жывуць дачнікі.

|| ж. дачніца, ✂.

дачуцца, ✂; зак.

Даведацца з чутак, якія дайшлі.

• Пра пажар ён дачуўся ўчора.
• Аб узнагародзе старшыня дачуўся толькі сёння.

|| незак. дачувацца, ✂.