дабіць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Умярцвіць раненага, падстрэленага.

    • Паляўнічы дабіў звера.
    • Гэтыя весткі зусім дабілі старога (пераноснае значэнне).
  2. пераноснае значэнне: Канчаткова разграміць.

    • Д. варожыя сілы.
  3. Канчаткова разбіць што-н. недабітае, трэснутае; перабіць усё, што засталося цэлым.

    • Д. талеркі.
  4. што і чаго. Скончыць біць,утвараць гукі (пра гадзіннік).

    • Гадзіннік не паспеў д. шостага ўдару, як пачалася нарада.
  5. Увагнаць да канца.

    • Д. цвік.
  6. пераноснае значэнне: Завяршыць якую-н. работу.

    • К вечару дабілі жніво.

Дабіць да ручкі (размоўнае) —

  1. дрэннай арганізацыяй прывесці да развалу;
  2. прывесці ў непрыгодны стан што-н.

|| незакончанае трыванне: дабіваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)