дабіць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Умярцвіць раненага, падстрэленага.
- Паляўнічы дабіў звера.
- Гэтыя весткі зусім дабілі старога (пераноснае значэнне).
-
пераноснае значэнне: Канчаткова разграміць.
- Д. варожыя сілы.
-
Канчаткова разбіць што-н. недабітае, трэснутае; перабіць усё, што засталося цэлым.
- Д. талеркі.
-
што і чаго. Скончыць біць,утвараць гукі (пра гадзіннік).
- Гадзіннік не паспеў д. шостага ўдару, як пачалася нарада.
-
Увагнаць да канца.
- Д. цвік.
-
пераноснае значэнне: Завяршыць якую-н. работу.
- К вечару дабілі жніво.
Дабіць да ручкі (размоўнае) —
- дрэннай арганізацыяй прывесці да развалу;
- прывесці ў непрыгодны стан што-н.
|| незакончанае трыванне: дабіваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)