Verbum

дабіць, ​^✂; зак.

1. Умярцвіць раненага, падстрэленага.

   • Паляўнічы дабіў звера.
   • Гэтыя весткі зусім дабілі старога (перан.).

2. перан. Канчаткова разграміць.

   • Д. варожыя сілы.

3. Канчаткова разбіць што-н. недабітае, трэснутае; перабіць усё, што засталося цэлым.

   • Д. талеркі.

4. што і чаго. Скончыць біць,утвараць гукі (пра гадзіннік).

   • Гадзіннік не паспеў д. шостага ўдару, як пачалася нарада.

5. Увагнаць да канца.

   • Д. цвік.

6. перан. Завяршыць якую-н. работу.

   • К вечару дабілі жніво.

Дабіць да ручкі (разм.) —

1. дрэннай арганізацыяй прывесці да развалу;
2. прывесці ў непрыгодны стан што-н.

|| незак. дабіваць, ✂.