даверлівы прыметнік

Які легка давярае, адносіцца да ўсіх з давер’ем; заснаваны на давер’і.

  • Д. чалавек.
  • Даверлівыя адносіны.

|| назоўнік: даверлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)