давернік, , м. (спец.).

Асоба, якая выдала каму-н. даверанасць ад свайго імя.

|| ж. даверніца, .

|| прым. даверніцкі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)