давернік, ✂, м. (спец.).
Асоба, якая выдала каму-н. даверанасць ад свайго імя.
|| ж. даверніца, ✂.
|| прым. даверніцкі, ✂.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)