давернік назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін
Асоба, якая выдала каму-н. даверанасць ад свайго імя.
|| жаночы род: даверніца.
|| прыметнік: даверніцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)
давернік назоўнік | мужчынскі род | спецыяльны тэрмін
Асоба, якая выдала каму-н. даверанасць ад свайго імя.
|| жаночы род: даверніца.
|| прыметнік: даверніцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)