давер’е, ✂, н.

Упэўненасць у чыёй-н. добрасумленнасці, шчырасці, у правільнасці чаго-н. і заснаваныя на гэтым адносіны да каго-, чаго-н.

  • Лічбы не выклікаюць давер’я.
  • Заслужыць д. народа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)