давер’е назоўнік | ніякі род
Упэўненасць у чыёй-н. добрасумленнасці, шчырасці, у правільнасці чаго-н. і заснаваныя на гэтым адносіны да каго-, чаго-н.
- Лічбы не выклікаюць давер’я.
- Заслужыць д. народа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)