укараніцца, ✂ і укаранець, ✂; зак.
-
Пусціць глыбока карэнне, добра ўрасці ў зямлю.
- Укараніўся пырнік у агародзе.
-
перан. Трывала замацавацца, усталявацца.
- Укаранілася такая звычка.
-
Абсталявацца дзе-н., умацаваць сваё становішча.
|| незак. укараняцца, ✂.
|| наз. укараненне, ✂.
укараціцца, ✂; зак.
Стаць карацейшым (у 1 і 3 знач.).
- Цень укараціўся.
- З надыходам зімы дні ўкараціліся.
|| незак. укарочвацца, ✂.
|| наз. укарачэнне, ✂.
укараціць, ✂; зак.
Зрабіць карацейшым (у 1 і 3 знач.).
|| незак. укарочваць, ✂.
|| наз. укарачэнне, ✂.
укарміць, ✂; зак.
-
Зрабіць сытым, адкарміць.
-
Пракарміць (разм.).
|| незак. укормліваць, ✂.
|| звар. укарміцца, ✂.
|| незак. укормлівацца, ✂.
укаціцца, ✂; зак.
Коцячыся, апынуцца ўнутры чаго-н., увайсці, уехаць.
|| незак. укочвацца, ✂.
укачацца, ✂; зак.
Выкачацца, запэцкацца ў што-н.
|| незак. укачвацца, ✂.