Verbum

укараніцца (укаранець) дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Пусціць глыбока карэнне, добра ўрасці ў зямлю.

   • Укараніўся пырнік у агародзе.

2. пераноснае значэнне: Трывала замацавацца, усталявацца.

   • Укаранілася такая звычка.

3. Абсталявацца дзе-н., умацаваць сваё становішча.

   • У. на новым месцы.

|| незакончанае трыванне: укараняцца.

|| назоўнік: укараненне.