Verbum

укараніцца, ✂ і укаранець, ✂; зак.

1. Пусціць глыбока карэнне, добра ўрасці ў зямлю.

   • Укараніўся пырнік у агародзе.

2. перан. Трывала замацавацца, усталявацца.

   • Укаранілася такая звычка.

3. Абсталявацца дзе-н., умацаваць сваё становішча.

   • У. на новым месцы.

|| незак. укараняцца, ✂.

|| наз. укараненне, ✂.