Verbum

суджаны​² ✂ прым.

Прызначаны лёсам.

• Ён лічыў сябе шчаслівым, што ў с. час нарадзіўся на гэтай зямлі.

суджэнне, ✂, н.

1. У логіцы: форма мыслення, якая ўяўляе сабой спалучэнне паняццяў, з якіх адно (суб’ект) вызначаецца праз другое (прэдыкат).

2. Меркаванне, заключэнне аб чым-н.

   • Мець сваё с.

судзейства, ✂, н.

У спартыўных гульнях, спаборніцтвах: выкананне абавязкаў суддзі (у 3 знач.).

• С. ў футболе.

судзействаваць, ✂; незак. (спец.).

Выконваць абавязкі суддзі (у 3 знач.).

судзілішча, ✂, н. (пагард.).

Прадузяты разбор, падобны на суд.

• Над ім устроілі цэлае с.

судзімасць, ✂, ж. (спец.).

Вынесены каму-н. судовы прыгавор за ўчыненае злачынства, а таксама прававы вынік, што дзейнічае пасля адбыцця пакарання.

• Зняць с.
• Злачынец з некалькімі судзімасцямі.

судзіцца, ✂; незак.

Мець з кім-н. грамадзянскую судовую справу, судовы разбор.

• С. за маёмасць.

судзіць, ✂; незак.

1. Рабіць вывад адносна каго-, чаго-н.; меркаваць пра каго-, што-н.

   • С. аб літаратуры.
   • С. пра каго-н. па рабоце.

2. Разглядаць чыю-н. справу ў судовым парадку, а таксама ў таварыскім судзе.

   • С. злодзея.

3. Ацэньваць каго-, што-н., ганіць, дакараць у чым-н.

   • За добрую справу не судзяць.

4. У спартыўных спаборніцтвах: сачыць за выкананнем правіл гульні і вырашаць спрэчныя пытанні.

   • С. футбольны матч.

5. Прадвызначаць (-ачыць) (пра што-н. непрадбачанае, што не залежыць ад волі чалавека).

   • Не судзіў лёс яму больш пажыць і зрабіць.

6. Судзі(це) (звычайна са словамі сам, самі). Ужыв. ў знач. рашай(це).

   • Судзі сам, як далей паступіць.

судкі, ✂.

Прыстасаванне для пераноскі ежы ў выглядзе некалькіх каструль, пастаўленых адна на адну і змацаваных агульнай ручкай.

• Абед у судках.

|| прым. судковы, ✂.

судна​¹, ✂, н.

Плавальнае збудаванне, прызначанае для транспартных, тэхнічных, навуковых і ваенных мэт.

• Марское с.
• Гандлёвае с.

|| прым. суднавы, ✂.

• С. рухавік.