Verbum

апераза́ць, ✂; зак. (разм.).

1. Надзець пояс, апаясаць каго-, што-н. Сам горад аперазалі (перан.) земляным валам.

2. перан. Моцна ўдарыць, агрэць.

   • А. палкай па спіне.

|| незак. апяразваць, ✂.

апера́тар​¹, ✂, м.

Урач-хірург, які робіць аперацыі.

апера́тар​², ✂, м. (спец.).

1. Асоба, якая выконвае якія-н. вытворчыя працэсы, аперацыі (назва ўваходзіць таксама ў складаныя словы, напр. кінааператар, гукааператар).

2. Спецыяліст, які робіць здымкі кінакарціны; кінааператар.

|| прым. аператарскі, ✂.

аператы́ўны, ✂.

Здольны хутка, дзелавіта выконваць практычныя задачы.

• Аператыўнае кіраўніцтва.

|| наз. аператыўнасць, ✂.

аперацы́йная, ✂, ж.

Памяшканне, дзе робяцца аперацыі​¹.

• А. хірургічнага аддзялення бальніцы.

апера́цыя​¹, ✂, ж.

Хірургічная лячэбная дапамога.

• А. на сэрцы.

|| прым. аперацыйны, ✂.

• Аперацыйнае аддзяленне (у бальніцы).
• Аперацыйнае ўмяшанне.

апера́цыя​², ✂, ж.

1. Каардынаваныя ваенныя дзеянні, аб’яднаныя адзінай мэтай.

   • Наступальная а.

2. Асобнае дзеянне ў шэрагу іншых падобных (афіц.).

   • Паштовыя аперацыі.

|| прым. аперацыйны, ✂.

• Аперацыйная зала (у банку).

апе́рціся, ✂; зак.

Тое, што і абаперціся.

|| незак. апірацца, ✂.

аперцэ́пцыя, ✂, ж. (кніжн.).

Успрыманне, пазнаванне на падставе ранейшых уяўленняў і запасу ведаў.

|| прым. аперцэпцыйны, ✂.

аперы́раваць​¹, ✂; зак. і незак.

Зрабіць (рабіць) аперацыю​¹.

• А. хворага.