Verbum

апо́рны, ✂.

Які з’яўляецца апорай (у 1 знач.), уяўляе сабой апору, аснову чаго-н.

• А. пункт (умацаванне).
• Апорная калона.

апо́рт, ✂, м.

Сорт вялікіх зімовых яблыкаў.

|| прым. апортавы, ✂.

апо́стал, ✂, м.

1. У хрысціянстве: вучань Хрыста, прапаведнік яго вучэння.

2. перан., чаго. Паслядоўнік і прапаведнік якой-н. ідэі (кніжн.).

3. Царкоўная кніга, якая змяшчае «Дзеянні» і «Пасланні апосталаў».

|| прым. апостальскі, ✂.

апо́страф, ✂, м.

Надрадковы знак у выглядзе коскі (’), напр. у напісанні надвор’е.

апо́сум, ✂, м.

Сумчатая млекакормячая жывёліна, роднасная пацуку.

апо́ўдні, прысл.

Тое, што і апаўдні.

апо́ўзаць, ✂; зак.

Тое, што і абпоўзаць.

|| незак. апоўзваць, ✂.

апо́ўзень, ✂, м.

Грунт, парода, што пад дзеяннем вады, свайго цяжару спаўзае па схіле ўніз.

• Берагавы а.

|| прым. апоўзневы, ✂. Апоўзневыя працэсы.

апо́ўзіны, ✂.

Звязаныя канцамі дубцы, якія ўскладаюцца на стог для ўмацавання сена.

апо́ўзлы, ✂.

Які апоўз, апусціўся.

• А. бераг.