Verbum

нацерці, ✂; зак.

1. Намазваючы, змазваючы (вадкасцю, маззю і пад.), расцерці.

   • Н. спіну.

2. Начысціць да глянцу, уціраючы што-н. (фарбу, воск і пад.).

   • Н. паркет.

3. Пашкодзіць, прычыніць боль трэннем, пакінуць след ад трэння.

   • Н. нагу.

4. чаго. Надрабніць на тарцы ў якой-н. колькасці.

   • Н. бульбы.

5. чаго. Нарыхтаваць у якой-н. колькасці, ачышчаючы ціскам, трэннем ад цвёрдых частачак (пра лён, каноплі і пад.).

|| незак. націраць, ✂.

|| звар. нацерціся, ✂.

|| незак. націрацца, ✂.

|| наз. націранне, ✂.

нацечны, ✂.

Які ўтварыўся ў выніку нацёку.

• Нацечныя ўтварэнні.

нацешыцца, ✂; зак.

1. Зведаць задавальненне; парадавацца, пацешыцца ўволю.

   • Не нацешыцца з дачкі.

2. Зведаць асалоду ўзаемнага кахання.

нацёк, ✂, м.

Слой рэчыва, якое нацякло на паверхню чаго-н., расцяклося па чым-н.

• Нацёкі на сцяне.

|| прым. нацёчны, ✂.

націкаваць, ✂; зак. (разм.).

Нагледзеўшы што-н., намеціць для набыцця, выкарыстання.

націна, ✂, ж. (разм.).

Сцябло агароднай расліны (агуркоў, гарбузоў, бульбы).

націнка, ✂, ж. (разм.).

Сцябло травы, травінка.

націнне, ✂, н., зб. (разм.).

Сцёблы агародных раслін; цяўнік.

націск, ✂, м.

1. гл. націснуць.

2. Моцны напор.

   • Н. вятроў.

3. Рашучы, імклівы рух (войск, натоўпу людзей) на каго-, што-н.

   • Стрымліваць н. праціўніка.

4. Патаўшчэнне штрыха пры пісьме пяром.

   • Пісаць з націскам.

5. Вылучэнне (складу, слова) сілай голасу або павышэннем тону, а таксама значок, які паказвае такое вылучэнне.

   • Паставіць н.
   • Лагічны н.

6. перан. Вылучэнне чаго-н. у якасці асноўнага.

   • Зрабіць н. на выпуск тавараў першай неабходнасці.

націскны, ✂.

1. Які служыць для націскання (спец.).

   • Н. болт.

2. Які прыводзіцца ў дзеянне націсканнем.

   • Міна націскнога дзеяння.

3. У мовазнаўстве: які стаіць пад націскам (пра склад, слова).

   • Націскныя галосныя.

|| наз. націскальнасць, ✂.