Verbum

сяка́ч¹, секача́, мн. секачы́, секачо́ў, м. (спец.).

Востры нож, інструмент, механізм для раздраблення, сячэння чаго-н.

сяка́ч², секача́, мн. секачы́, секачо́ў, м.

Дарослы самец дзіка, марскога коціка.

сяке́ра, -ы, мн. -ы, -ке́р, ж.

1. Насаджаная на тапарышча металічная прылада для сячэння з лязом з аднаго боку і абухом з другога.

Бацька купіў новую сякеру.

2. Прымітыўная выкапнёвая прылада з крэменю.

|| памянш. сяке́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

сякі́-такі́, сяка́я-така́я, сяко́е-тако́е, займ. неазнач. (разм.).

Нязначны, некаторы.

Трэба навесці сякі-такі парадак.

Ёсць сякія-такія заўвагі.

сяку́чая, -ай, мн. -ыя, -ых, ж.

У матэматыцы: прамая лінія, якая перасякае крывую ў двух ці болей пунктах.

Правесці сякучую.

сяк-та́к, прысл.

1. 3 вялікай цяжкасцю, ледзь-ледзь.

Ён сяк-так пераплыў раку.

2. у знач. вык. Цярпіма.

Ну як жыццё? — Сяк-так.