Verbum

се́на, -а, н.

Скошаная і высушаная трава, якая ідзе на корм жывёле.

|| памянш.-ласк. сянцо́, -а́, н.

|| прым. сянны́, -а́я, -о́е.

сена...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да сена, напр.: сеназбіральнік, сенакасілка, сенапагрузчык, сенанарыхтоўка, сенапад’ёмнік, сенапрэс, сенаразбіўка, сенасушылка, сенасховішча, сенафураж.

сенажа́ць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Месца, дзе расце трава на сена; луг.

Скарыстаць пад с.

Пакасіць сенажаці.

2. Час касьбы.

Пачалася с.

|| прым. сенажа́тны, -ая, -ае.

сенакасі́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Сельскагаспадарчая машына для касьбы травы.

сенако́с, -у, м.

1. Касьба травы на сена.

Хутка пачнецца с.

2. Час уборкі сена.

Вясёлая пара лета — с.

3. Месца касьбы травы.

С. наш далёка на балоце.

|| прым. сенако́сны, -ая, -ае.

сенанарыхто́ўкі, -то́вак.

Планавая нарыхтоўка сена.

|| прым. сенанарыхто́ўчы, -ая, -ае.

сенасушы́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Устаноўка для штучнай сушкі травы.

сена́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дзяржаўны савет, вышэйшы орган кіравання ў Старажытным Рыме.

2. Вышэйшая судова-адміністрацыйная ўстанова ў царскай Расіі.

3. Верхняя заканадаўчая палата парламента ў некаторых дзяржавах.

|| прым. сена́цкі, -ая, -ае.

сена́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Член сената.

|| прым. сена́тарскі, -ая, -ае.

сенаўбо́рка, -і, ДМ -рцы, ж.

Уборка сена.

|| прым. сенаўбо́рачны, -ая, -ае.