Verbum

нязбы́тны, -ая, -ае.

1. Такі, што не можа збыцца; нездзяйсняльны.

Нязбытныя планы.

2. Такі, якога нельга або цяжка пазбыцца.

Н. сум.

Нязбытная туга.

|| наз. нязбы́тнасць, -і, ж.

нязва́ны, -ая, -ае.

Які з’явіўся куды-н. без запрашэння.

Н. госць.

нязве́даны, -ая, -ае.

Які не даследавалі, не вывучылі раней; зусім незнаёмы.

Н. край.

Нязведанае пачуццё.

|| наз. нязве́данасць, -і, ж.

нязвы́клы, -ая, -ае.

Тое, што і нязвычны.

|| наз. нязвы́класць, -і, ж.

нязвы́чны, -ая, -ае.

1. Не такі, як усе, як ва ўсіх; асаблівы.

Н. чалавек.

Н. выгляд.

2. Такі, да якога не прывыклі, які з’яўляецца новым для каго-н.

Нязвычныя абставіны.

3. Такі, які не мае прывычкі, навыку ў чым-н.

Кузня для яго была нязвычнай справай.

|| наз. нязвы́чнасць, -і, ж.

нязвя́зны, -ая, -ае.

Пазбаўлены лагічнай сувязі, паслядоўнасці.

Н. тэкст.

|| наз. нязвя́знасць, -і, ж.

нязга́слы, -ая, -ае (разм.).

Тое, што і нязгасны.

нязга́сны, -ая, -ае.

1. Такі, што гарыць увесь час.

Нязгаснае святло зор.

2. перан. Які не траціць з часам сваёй сілы; неаслабны (высок.).

Нязгасная моц славы.

|| наз. нязга́снасць, -і, ж.

нязго́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

1. Адсутнасць адзінства ў думках, поглядах.

Выказаць рашучую нязгоду з таварышам.

2. Разлад, сварка.

Н. ў сям’і.

3. Адмоўны адказ на што-н.

Яе зацятае маўчанне ўсе разумелі як нязгоду.

нязгра́бны, -ая, -ае.

1. Які мае непрыгожую, нястройную постаць.

Н. хлопец.

2. Няспрытны ў рухах, непаваротлівы.

Н. мужчына.

3. Груба, аляпавата зроблены (пра рэчы).

Цацка мела н. выгляд.

|| наз. нязгра́бнасць, -і, ж.